Engelliler için bir spor olarak kayağın temeli, çok sayıda yaralı askerin varlığına sebep olan İkinci Dünya Savaşına kadar dayanır. Engelli sporcular için Alp kayağından adapte edilmiş olan bu spor, İkinci Dünya Savaşı sırasında ve sonrasında Almanya ve Avusturya’daki engelli askerlerin çabalarıyla ortaya çıkmış ve gelişmiştir.Bacağını kaybetmiş olan Franz Wendel, her iki bacağını da kaybetmiş olan Avusturyalı Sepp “Peppi” Zwicknagel ile kayak aktivitelerinin organizasyonuna yardımcı olan ve Paralimpik spor tarihinde en önemli figürlerden biri olan Ludwig Gutttman ve Amerika’da askeri hastanelerdeki ampute kişilere kayak öğreten Gretchen Fraser bunlardan birkaçıdır. 1960’lı yıllarda bazı organizasyonlar oluşmuştur. Uzunca bir süre, engelli kayağı amputeler için sınırlı olmuştur ancak 1969 yılında görme kaybı yaşamadan önce kayak hocalığı yapmış kör bir kayakçı olan Jean Eymere, kör kayakçılar için Aspen Colorado’da bir kayak programı başlatmıştır. İlk uluslararası yarışma olan Dünya Engelli Alp Şampiyonaları ise 1974 yılında Fransa’da gerçekleşmiştir.Para Alp Kayağı, 1976 senesinde gerçekleşen ilk Kış Paralimpik Oyunlarında temel sporlardan bir tanesi idi.Uluslararası ve ulusal faaliyetlere dahil olan oyunlar Kış Paralimpik Oyunları, Dünya Şampiyonaları, Dünya Kupaları, Kıta Kupaları, Ulusal Şampiyonalar, IPCAS Yarışları ve IPCAS Para-Snowboard dur. Para-Alp Kayağı yarışlarında, 39 farklı ülkeden katılan kayakçılar aktif bir şekilde yarışırlar. Para-Alp kayağı Uluslararası Paralimpik Komitesi dahilinde, Spor Komitesi tarafından yönetilir ve IPCAS Kuralları ve Düzenlemeleri de öngörülerek kurallar uygulanır.Dünya Para Alp Kayağı Federasyonu, Dünya Para Alp Kayağı Teknik Komitesi tarafından koordine edilmiş olan bu spor için Uluslararası bir Federasyon gibi işler.Sporda kullanılan öncelikli Para ekipman dirsekli kayak, oturmalı-kayak ve tekli-kayaktır. Alp kayağı, tüm dünyada yaygın bir spordur ve altı disiplinden oluşur: Alp Disiplini Kayak, Slalom, Büyük Slalom, Süper-G, Süper Kombine ve takım aktiviteleri. Sporcular, pistlerden aşağı doğru, saatte yaklaşık 100km hızla yarışırken, hız ve çevikliği birleştirirler.Yarışma, omurilik yaralanması, beyin felci, ampütasyon durumları ve körlük/görme bozukluğu gibi fiziksel engelleri bulunan kadın ve erkek sporcuları bir araya getirir. Sporcular, fiziksel kapasitelerine bağlı olarak üç kategoride yarışırlar ve bir sonuç hesaplama sistemi, farklı engelleri bulunan sporcuların birbirlerine karşı yarışabilmelerine izin verir.Körlük/görme bozukluğu bulunan kayakçılar, takip edilmesi gereken rotanın belirlenmesi için gerekli işaretleri kullanmak üzere, görebilen kişiler tarafından pist boyunca rehberlik alırlar. Bazı sporcular, ihtiyaçlarına göre adapte edilmiş olan tekli kayak, oturmalı-kayak veya ortopedik destek ekipmanlarını kullanırlar.